இயற்கையில் இருந்து கலைப் படைப்பை உருவாக்குவது ஆண்டி கோல்ட்ஸ்வொர்தி (Andy Goldsworthy)க்கு உவப்பானது. காலப் போக்கில் அந்த படைப்பு உருமாறுகிறது; சிதைகிறது. அந்தத் தோற்ற மாற்றங்கள் ஒளிப்படங்களில் கண்காட்சியாகின்றன. அவற்றை இங்கே காணலாம்.
“என்னுடைய ஆக்கங்கள் கலையைக் குறித்து அல்ல; அவை வாழ்க்கையைக் குறித்தவை. நம் வாழ்வின் பெரும்பாலான விஷயங்கள் சாஸ்வதமானவை அல்ல என்பதைப் புரிந்து கொள்வதற்காக என் வடிவங்களை, சிற்பங்கள் அமைக்கிறேன்” என்கிறார் ஆன்டி.

ஜோஆன் டிடியன் (Joan Didion) என்னும் எழுத்தாளரை, திரைக்கதாசிரியரை, பத்தியாளரை உங்களுக்குத் தெரியுமா? கீழே ஒரு சுருக் அறிமுகம்:

கொசுக்கள் குளம், குட்டைகளில் நீரில் முட்டை இடுகின்றன. அந்த முட்டைகளிலிருந்து வெளிவரும் லார்வா எனப்படும் இளம் குஞ்சுகள் இந்த மைக்ரோ ப்ளாஸ்டிக் முத்துக்களை உணவோடு சேர்த்து உண்கின்றன. இந்தக் கொசுக்களை உண்ணும் பறவைகள், வௌவால்கள் போன்ற இதர உயிரினங்களை உணவுச் சங்கிலியில் மேல்நிலையில் உள்ள பிராணிகள் உண்ணும்போது அவை படிப்படியாக மேலே உயர்ந்து, மனிதரின் உணவுச் சுழற்சிக்குள் வந்து விடுகின்றன.

உலகில் உள்ள எண்ணற்ற எண்கள் அத்தனையையும் கூட்டினால் என்ன வரும்? -1/12 என்று விடை வரும். இதைச் சொன்னவர் நம் ஊர் ராமானுஜனாக இல்லாமல் வேறு யாராக இருக்க முடியும்? இதென்ன கணக்கு என்று விளங்கவில்லை, ஆனால் மார்க் டாட்ஸ் என்பவர் மீடியம் இடுகையொன்றில் “1 + 2 + 3 + ⋯ + ∞ = -1/12” என்ற ராமானுஜன் கூட்டுத்தொகை சமன்பாடு குறித்து விளக்கமாக எழுதியிருக்கிறார்

சின்ன பொம்மைகளை வீட்டில் கொலு வைப்போம். பாரதி கெர் (Bharti Kher) பொது இடத்தில் பதினாறடிக்கு சிலை எழுப்பி கண்காட்சியில் வைத்திருக்கிறார். லண்டனில் உள்ள ரீஜண்ட் பூங்காவில் இந்த வடிவம் இடம்பெற்றிருக்கிறது.
இந்தியாவில் பிறந்து பாதி வாழ்க்கையை கழித்திருந்தாலும் லண்டனில் இப்போதைய பாதி இருப்பதை இது குறிக்கலாம் என்கிறார். கடவுளிடம் உங்கள் கோரிக்கைகளை கொண்டு செல்லும் குடும்பத்தில் இருந்து வருவதால், பாதி கடவுளாக ஆனவர்களையும் இது குறிக்கலாம் என்கிறார் பாரதி கெர்.

இந்தியாவில் பண வீக்கம் தொடர்ந்து கட்டுப்பாட்டில் இருந்து வருகிறது- ஆறு அல்லது எட்டு சதவிகித பணவீக்கம் ஆட்சிகளைக் கவிழ்த்துவிடக் கூடியது என்று நமக்குத் தெரியும். இப்படியொரு நிலையை நினைத்துப் பார்க்க முடியுமா?- வெனிசூயலாவில் பணவீக்கம் 82,700 சதவிகிதம் என்ற நம்ப முடியாத உயரத்தைத் தொட்டிருக்கிறது. ஒரு கிலோ தக்காளி, கேரட், அரிசி, ஒரு டாய்லட் பேப்பர் ரோல், ஒரு பார் சோப் வாங்க பணக்கத்தைகளை அடுக்கி வைக்க வேண்டியிருக்கிறது – இங்குள்ள புகைப்படங்களைப் பாருங்கள்

அகத்தின் அழகு முகத்தில் தெரியும் என்று சொல்வார்கள், நாம் யார் என்பதற்கான அடையாளம் நம் முகம்தான். ஆனால் விபத்துகளில் முகம் முற்றிலும் சேதப்பட்டவர்கள் நிலை இதுவரை ஒன்றும் செய்ய முடியாததாக இருந்து வந்தது. மருத்துவ தொழில்நுட்ப வளர்ச்சி காரணமாய், இன்று முகத்தை முழுதாகவே தானம் பெற்று மாற்றியமைக்கும் சிகிச்சை வந்து விட்டது. இது வரை நாற்பது பேர் முகம் மாற்று சிகிச்சை பெற்றுள்ளனர். அப்படிப்பட்ட ஒரு மருத்துவ சிகிச்சை குறித்து மனதைப் பிசையும் புகைப்படங்களுடன் ஒரு கட்டுரை இங்கிருக்கிறது. . இதில் தொடர்புடைய பெற்றோர், உறவினர்கள், நண்பர்கள், மருத்துவர்கள், தாதியர் என்று அனைவைரையும் கையெடுத்துத் தொழத் தோன்றுகிறது. கருணை மிக்க ஒரு சமூகம் என்றால் அது இதுவாகத்தான் இருக்கும் என்று சொல்ல நினைத்தாலும்,

அந்தப் பக்கம் கனடாவின் எட்மண்டன் நகரத்தில் துவங்கி இந்தப் பக்கம் அமெரிக்காவின் மில்வாக்கி நகரம் வரை ஊர் ஊராகச் சென்று ஒளிப்படம் எடுப்பது பாரி க்ஃபெல்லர் (Barry Gfeller) என்பவரின் பொழுதுபோக்கு. அவர் மறைவிற்குப் பிறகு அவரின் ஐம்பதாயிரத்திற்கும் மேற்பட்ட நகர நிழற்படங்கள் கிடைத்திருக்கின்றன. சிலவற்றை இங்கே பார்க்கலாம்.

ஹாமில்டோனியன் பாதைகள் குறித்து படிக்க இங்கே செல்லலாம்: Donald Knuth: The 2016 Paris C. Kanellakis Memorial Lecture
கீழே கேட்கலாம்:

உங்கள் நாட்டில் சுயாட்சி நடக்கிறது. தன்னாட்சியுடைய சமுதாயத்தில் இருந்தாலும், கண்ணுக்குத் தெரியாத ஏதோவொன்றின் மீது பிழை கற்பித்து பழி போடுவோம். அதை மூன்று புத்ததகங்கள் கொண்டும், தற்காலத்தில் அல்காரிதம் நிர்ணயிக்கும் முடிவுகளைக் கொண்டும் இந்தக் கட்டுரை ஆராய்கிறது. இயற்கையின் விதி என்றோம்; கடவுள் வகுத்த வழி என்றோம்; வரலாற்றின் சதி என்போம்; ஏதோவொரு காரணத்தைக் கற்பிக்கிறோம். இதே போல் கணினி நிரலியும், தன் முடிவுகளுக்கும் நிர்ணயங்களுக்கும், நம்மால் எழுதப்பட்ட சட்டதிட்டங்களைக் கொண்டு நெறிப்படுத்தி மனிதரின் வாழ்க்கையை திசைதிருப்புகிறது. இந்த மாதிரி வினைச்சரம் அமைத்த நுண்ணறிவுப் பாதை எப்படி இருக்கும்?

மன்னர்களுக்கு மரணத்தின் மீது பயம் இருக்கிறது. அவர்களுக்கு இறந்த பின்னும் சொகுசான வாழ்க்கையை அமைத்துக் கொள்ளும் ஆசை இருக்கிறது. தாங்கள் புதையுண்ட இடத்தில் விதவிதமான வீரர்களின் பொம்மைகளை குவித்திருக்கிறார்கள். மாய மந்திர மூலிகைகளை நிரப்பிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். மீளாத்துயில் கொள்ளும் இடத்தை அமர்க்களமாக வடிவமைக்கிறார்கள். சாவு என்னும் வார்த்தையைக் கேட்பதற்கே அஞ்சி நடுங்குகிறார்கள். பொ.ஆ.மு. 400ஆம் ஆண்டில் வாழ்ந்த ஷின் ஷுவாங் குறித்த கட்டுரையில்…

சமீப காலம் வரை நியு யார்க் டைம்ஸில் பெண் சாதனையாளர்களைக் குறித்து அஞ்சலிகள் அதிகம் வெளியாகவில்லை. அதை நிவர்த்திக்கும் பொருட்டு, அப்பொழுது தவறவிட்டவர்களை இப்பொழுது நினைவு கோருகிறார்கள். அந்த வரிசையில் அம்ருதா ஷேர்-கில் இடம்பெற்றிருக்கிறார்.
அவரின் ஓவியங்களை இங்கு பார்க்கலாம்.

சென்னை என்னும் மெட்ராஸ், எவ்வாறு கர்நாடக இசையின் மையமாக இருந்தது, இருக்கிறது என்பது குறித்த வி ஸ்ரீராமின் பேச்சு:

சொல்வனம் இதழில் 2012 ஆம் ஆண்டு முதல் பல கட்டுரைகளும், சிறுகதைகளும் நரோபா எனும் புனைப்பெயரில் எழுதி வரும் எழுத்தாளர் சுனில் கிருஷ்ணனுக்கு 2018 ஆம் ஆண்டுக்கான யுவ புரஸ்கார் விருது கிடைத்துள்ள செய்தியைப் பகிர்ந்துகொள்வதில் சொல்வனம் பெரு மகிழ்ச்சி கொள்கிறது.