Author: nandakumar

நிழல்
சபிக்கப்பட்ட வசைகளாய்
வடிவங்களின்றி
என்னைக் காட்டிக் கொண்டிருந்தது
சலனமில்லாத குளத்தின் தோலுக்கடியில்
ஊரும் பார்வைகள்
குமிழியிட்டு ஒளிந்து மறைகின்றன

அங்கு வெளிச்சங்கள்

ருசி கெட்டிருந்தன

இருளைத் துழாவி

நீலம்

திட்டுத் திட்டாய்

படிந்திருந்தது

சாபங்களின் பெருங்கூச்சல்

வானத்தை
விழுங்கிக் கொண்டிருந்தது
நிலவும் சூரியனும்
கண்ணாடிச்
சில்லுகளாய்’
உடைந்து
விழுகின்றன