ஆசிரியர்: நந்தகுமார்

நிழல்
சபிக்கப்பட்ட வசைகளாய்
வடிவங்களின்றி
என்னைக் காட்டிக் கொண்டிருந்தது
சலனமில்லாத குளத்தின் தோலுக்கடியில்
ஊரும் பார்வைகள்
குமிழியிட்டு ஒளிந்து மறைகின்றன

அங்கு வெளிச்சங்கள்

ருசி கெட்டிருந்தன

இருளைத் துழாவி

நீலம்

திட்டுத் திட்டாய்

படிந்திருந்தது

சாபங்களின் பெருங்கூச்சல்

வானத்தை
விழுங்கிக் கொண்டிருந்தது
நிலவும் சூரியனும்
கண்ணாடிச்
சில்லுகளாய்’
உடைந்து
விழுகின்றன