உச்சி வெயில் கொளுத்துகிறது. தெருக்கள் வெறிச்சோடிக் கிடக்கின்றன.தருமன் வீட்டுக் கதவு திறக்கிறது. தருமனும் நாகையும் வெளியே வருகிறார்கள். பிறகு நாட்டார் வீட்டை நோக்கிச் செல்கிறார்கள்.

பேசிக் கொண்டே தெரு முனை திரும்பி நாட்டார் வீட்டின் பக்கத்தில் நிற்கிறார்கள். பந்தல் அதற்குள் காணாமல் போய் விட்டது. சில ஓலைகள் மட்டும் தரையில் கிடக்கின்றன. வெறும் மூங்கில் குச்சிகள் தரையில் நட்டு வைக்கப்பட்டு நிற்கின்றன.வீட்டில் யாரையும் காணோம்.

இருவரும் மெதுவாக வீட்டைச் சுற்றிக் கொண்டு போகிறார்கள். ஒரு பெரிய அரச மரம் பரந்து நிற்கிறது. அதன் கிளை ஒன்று முதல் மாடி ஜன்னலில் போய் உரசி நிற்கிறது.

தருமன் மரத்தின் கீழே சுற்றி வருகிறான். கீழே உற்றுப் பார்க்கிறான். பிறகு ஒரு காலை எடுத்து மரத்தின் மேல் வைக்கிறான்.

மரத்தின் மேல் மெதுவாக ஏறுகிறான். ஒரு தடிமனான கிளை சன்னலை ஒட்டிக கொண்டு செல்கிறது.தருமன் அதன் மேல் கால வைக்கிறான். பிறகு காலை எடுத்து அழுத்துகிறான். கிளை வளைகிறது.அவன் மேலே குனிந்து உட்கார்கிறான்.

கீழே இறங்குகிறான்.

பாட்டி வீட்டு வாசலில் ஏறி நாகை கதவைத் தட்டுகிறாள்.

பதில் எதுவும் இல்லை.மறுபடித் தட்டுகிறாள்.பக்கத்து வீட்டில் இருந்து பெண் ஒருத்தி வெளியே வருகிறாள்.

நாகை திரும்பிச் சற்றுத் தள்ளி நிற்கும் தருமனை பார்க்கிறாள்.

பக்கத்து வீட்டுக்காரி உள்ளே போகிறாள்.
தருமன் மெதுவாக வந்து பாட்டி வீட்டுத் திண்ணையில் உட்கார்கிறான். தலையில் கை வைத்துக் கொள்கிறான். நாகை அவன் அருகில் வந்து நிற்கிறாள்.

நாகை மெளனமாக இருக்கிறாள்.
பிறகு,

தருமன் யோசிக்கிறான்.

தருமன் முகம் தெளிவடைகிறது.

தருமனும் நாகையும் கையில் மூட்டைகளுடன் நடந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். சற்றே மேலே இருந்து பார்க்கும் பொழுது அவர்களுக்கு முன்னாலும் பின்னாலும் சில வண்டிகள் போவது தெரிகிறது. இன்னும் சற்று முன்னால் பார்த்தால் பலர் நடந்தும் வண்டிகளிலும் தெற்கே போவது தெரிகிறது.தருமனும் நாகையும் களைத்துப் போய் தெரிகிறார்கள். தெற்கே, அவர்கள் போகும் திசையில் ஒரு புழுதிப் படலம் தெரிகிறது. வண்டிகள் ஒதுங்குகின்றன. இருவரும் ஒரு ஓரத்தில் நிற்கிறார்கள். மிதமான வேகத்தில் சில குதிரை வீரர்கள் போகிறார்கள். அவர்களைத் தொடர்ந்து ஒரு நூறு பேர் கொண்ட காலாட் படைப் பிரிவு போகிறது. வேகமாக நடக்கிறார்கள். அவர்கள் முகங்கள் களைத்திருக்கின்றன. உடையிலும் முகத்திலும் புழுதி படர்ந்திருக்கிறது. தருமனும் நாகையும் அவர்கள் தாண்டிப் போகும் வரையில் பார்க்கிறார்கள்.

கூட்டம் கூட்டமாக ஆட்கள் உட்கார்ந்து சாப்பிட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்கள். பேச்சுச் சத்தம் மெலிதாகக் கேட்கிறது. பக்கவாட்டில் புகையுடன் சமையல் அறை. பின்னால் சில தங்கும் அறைகள் தெரிகின்றன.தருமனும் நாகையும் ஒரு ஓரத்தில் அமர்கிறார்கள். இலை வைக்கப்படுகிறது.சற்றுத் தள்ளி சத்திரம் நடத்துபவர் மெதுவாக ஒவ்வொரு கும்பலிடமும் நலம் விசாரித்து வருகிறார்.
பக்கத்து கும்பலில் வயதானவர் ஒருவர், உரத்துப் பேசுகிறார்.

இதற்குச் சிலர் சிரிக்கிறார்கள்.

சத்திர முதலாளி அருகில் வருகிறார். வயதானவரைப் பார்த்து,

தருமன் திரும்பிப் பார்க்கிறான்.

முதலாளி அடுத்து தருமனிடம் வருகிறார்.

தருமனும் நாகையும் திரும்பிப் பார்க்கிறார்கள். சற்றுத் தள்ளி, இருட்டில், தென்னதரையன் அமர்ந்திருக்கிறான். தலை குனிந்தபடி இருக்கிறான்.

தருமனும் நாகையும் கை கழுவுகிறார்கள். தருமன் நாகையை அழைத்தவாறு மாட்டுத் தொழுவத்தின் பக்கம் செல்கிறான்.

நாகை குதிக்கிறாள்.

தருமன் அந்தக் காலித் தொழுவத்துக்குள் போகிறான். ஒரு ஓரத்தில் வைக்கோல் போர் இருக்கிறது. அதன் அருகே தரையில் கோரைப் பாய்கள். தருமன் சற்று நேரம் அங்கே தரையைத் தேடுகிறான்.பிறகு வெளியே வருகிறான்.

தருமன் குனிந்து பார்க்கிறான். மண்ணில் மறைந்தும் மறையாமலும் ஏதோ தெரிகிறது. ஒரு கயிறு போல இருக்கிறது. அதை வெளியே இழுக்கிறான். வெளிச்சத்தில் பார்க்கிறான்.ஒரு வெள்ளிக் காசு வைத்த அரைஞாண் கொடி அது.

நான்கைந்து வண்டிகள் நிற்கின்றன. சிலர் அவற்றின் அருகே மூட்டைகளுடன் உட்கார்ந்திருக்கிறார்கள். பலர் போய் வந்தபடி இருக்கிறார்கள். தருமனும் நாகையும் சத்திர வாசலில் நிற்கிறார்கள்.

தருமன் யோசிக்கிறான்.வண்டிக்காரர்களில் ஒருவன் இறங்கி சத்திர வாசலில் அமர்ந்து இருக்கும் தென்னதரையனிடம் போகிறான்.

தென்னதரையன் நிமிர்ந்து பார்க்கிறான்.

தென்னதரையன் சிரிக்கிறான்.

தென்னதரையன் எழுந்து பக்கத்தில் இருக்கும் வாளை எடுத்து இடுப்பில் கட்டிக் கொள்கிறான்.

வண்டிகள் சாலையில் போகின்றன. சாலை இரண்டாகப் பிரிகிறது. ஒன்று நெல்வேலி போகிறது. இன்னொன்று தென்மேற்காக தென்காசி செல்லும் சாலையில் போகிறது.வண்டிகள் தென்காசி செல்லும் சாலையில் திரும்புகின்றன.தென்னதரையன் தருமனுக்கு அடுத்து வண்டியில் வெளியே காலைத் தொங்கப் போட்டு அமர்ந்திருக்கிறான். வண்டிக்காரர்கள் மெதுவாக ஏதோ பாடுகிறார்கள்.

பின்னால் உள்ள வண்டிக்காரன் ஒருவன் “அடேய் அடேய்” என்று கத்துகிறான். தென்னதரையன் கவனம் கலைந்து திரும்பிப் பார்க்கிறான். தருமனும் பின்னால் பார்க்கிறான்.

தென்னதரையன் புன்சிரிப்புடன் குதித்து இறங்குகிறான்.

குதிரையில் வழுதி விரைந்து முன்னால் வருகிறான். குதித்து இறங்குகிறான்.

இருவரும் கட்டித் தழுவி கொள்கிறார்கள்.

இறங்கி வந்த வண்டிக்காரர்களைப் பார்த்து,

வழுதி வண்டிக்குள் இருக்கும் தருமனைப் பார்க்கிறான்.

வண்டிகள் சுற்றி நிற்கின்றன. நடுவில் உலை கொதிக்கிறது. தென்னதரையனும் வழுதியும் ஒரு ஓரமாக நின்று பேசுகிறார்கள். தூரத்தில் மேற்குத் தொடர்ச்சி மலை தெரிகிறது.

தென்னதரையன் தொலைவில் உள்ள மலைத் தொடரைப் பார்க்கிறான்.

தென்னதரையன் சிரிக்கிறான்.

உண்டு முடித்து எல்லோரும் தீயைச் சுற்றி அமர்ந்திருக்கிறார்கள். ஒரு பெரியவர், பாணர், உடுக்கு ஒன்றை எடுத்து லேசாகத் தட்டுகிறார். பிறகு மெல்லிய, நடுங்கும் குரலில் ஒரு இரு வரிப் பாட்டு பாடுகிறார். எல்லோரும் தலையாட்டி ரசிக்கிறார்கள்.பாடி முடித்தவுடன், சிறு மௌனம்.

கூட்டத்தில் பிரயாணி ஒருவர் சிரிக்கிறார்.

வழுதி புன்னகைக்கிறான். ஆனால் பதில் சொல்லவில்லை.

பாணர் மறுபடி ஒரு இரு வரிக் காதல் பாட்டுப் பாடுகிறார்.

ஒரு ஓரத்தில் அமர்ந்திருக்கும் தென்னதரையன் பேசுகிறான்.

சிலர் அவனைத் திரும்பிப் பார்க்கிறார்கள்.

வீரர்கள் பலர் களைப்புடன் நடந்து போகிறார்கள்

அவர்கள் கையில் வேல்களும், வால்களும் மின்னுகின்றன

மதுரைக் கோட்டை வாசல் தெரிகிறது. மீனாட்சி அம்மன் கோவில் மணியோசை கேட்கிறது. பாண்டியனின் தூதுவர்கள் மீன் கொடியும் வெள்ளைக் கொடியும் பறக்க கோட்டை வாசலைத் தாண்டி குதிரைகளில் நுழைகிறார்கள்.

ஓலை வேய்ந்த கிராமத்து வீடுகள். அச்சுதனின் குதிரை வீரர்கள் கையில் தீப்பந்தங்களுடன் விரைந்து வருகிறார்கள். ஓசை இல்லாமல் கிராமத்து வீடுகள் தீப்பற்றி எரிகின்றன.

“சடக்” என்று ஒரு சத்தம். நம் கண் முன்னே பழைய தமிழ் வட்டெழுத்து தெரிகிறது. அதில் ஒரு குறுவாள் குத்தி நிற்கிறது. சற்றுத் தள்ளி வரும் பொழுது ஒரு பெரிய வரைபடம் மேசை மேல் விரிக்கப்பட்டு இருக்கிறது. நெடுங்கோன் அதன் முன்னால் குனிந்தபடி இருக்கிறான். சற்றுத் தள்ளி நெஞ்சில் கை கட்டியபடி, கூடாரத்தின் வெளியே பார்த்தவாறு நிற்கிறாள் ராணி. அச்சுதன் நெடுங்கோனுக்கு எதிரே நிற்கிறான்.

சிரிப்புச் சத்தம் கேட்கிறது. பாண்டியனும் அச்சுதனும் நிமிர்ந்து பார்க்கிறார்கள்

ராணி விடுவிடுவென்று கூடாரத்தை விட்டு வெளியே போகிறாள். பாண்டியன் வரைபடத்தில் மதுரை இருக்கும் இடத்தில் குத்தி நிற்கும் குருவாளை பிடுங்குகிறான்.

மாட்டு வண்டிகள் தென்காசி நகரத்துக்குள் நுழைகின்றன. நண்பகல் நேரம். கோவிலுக்குப் பக்கத்தில் ஒரு பெரிய மைதானத்தில் நிற்கின்றன. சிலர் குதித்து இறங்குகிறார்கள்.தருமனும் நாகையும் இறங்கி நிற்கிறார்கள். வண்டிக்காரர்கள் மாடுகளைப் பார்த்துக் கூவும் சத்தமும் பலர் பேசும் சத்தமுமாக இருக்கிறது. வெய்யிலில் தூசி கிளம்புகிறது.தென்னதரையன் இறங்கி வருகிறான். நாகை அவனைப் பார்த்து,

வழுதி தளர்ந்த குதிரையுடன் அங்கு வருகிறான்.

தருமன் முகம் இருள்கிறது. திரும்பி நடக்கிறான்.
தென்னதரையன் வண்டிக்காரனிடம் கூலி பெற்று வருகிறான்.

வழுதி பதில் சொல்லும் முன்னால் பலர் சேர்ந்து பாடும் சத்தமும் சிறு முரசு ஒன்று அடிக்கும் சத்தமும் கேட்கிறது. ஒரு படைப் பிரிவு காலாட்களுடன் வீதியில் தாண்டிச் செல்கிறது. உரத்துப் பாடியபடி போகிறார்கள். அவர்களைச் சுற்றித் தூசி கிளம்புகிறது. தென்னதரையன் அவர்களுக்குப் பின்னால் தெரியும் மேற்குத் தொடர்ச்சி மலையைப் பார்க்கிறான்.

வீதியில் இருவரும் பேசிக் கொண்டே போகிறார்கள்.