5 Replies to “அ.வெண்ணிலாவின் நாவல்- கங்காபுரம்-குறித்து ஒரு வாசகப்பார்வை”

1. வித்யா அருண் எழுதியுள்ள விமர்சனத்தில் எழுப்பியுள்ள கேள்விகளில் பதில் கூறத் தகுந்தவற்றுக்கு என் விளக்கங்கள் கீழே;
   1.மரங்களைத் தேர்வு செய்தல், கோயிலுக்கான இடத்தைத் தேர்வு செய்வது போன்ற தகவல்கள், பல்வேறு சிற்ப சாஸ்திர நூல்கள், கோயில் கலை தொடர்பான நூல்கள் வாசிப்பின் தொகுப்பு. குறிப்பிட்ட செப்பேடு, தனித் தொகுப்புகளில் இருந்து எடுக்கப்பட்ட தகவல்கள் எனில் அதைக் குறிப்பிட்டு இருக்கிறேன்.
   2.கருவூர்த் தேவர், சர்வசிவ பண்டிதர் போன்றவர்கள் அடியார்களாக இருந்தவர்கள்தானே தவிர துறவிகள் இல்லை. துறவிகள் எனில் அவர்களுக்கு அரசு அதிகாரத்தில் என்ன வேலை? தமிழகப் பேரரசுகளின் வரலாற்றிலும் வட இந்திய ஆட்சியாளர்களின் வரலாற்றிலும் சொல்லப்படுபவர்கள் ஆன்மீக நெறியைப் பின்பற்றிய அடியார்கள்தான். ராஜகுரு என்ற அடைமொழியுடன் அவர்கள் அரசாங்க நடைமுறைகளில் பெரிதும் தலையிட்டு இருக்கிறார்கள். அரசனைப் பாதுகாக்க வேண்டுமென்று நினைத்துச் செயல்படும்போது அவர்களுக்கு எப்படிச் சமநோக்குப் பார்வை இருக்க முடியும்? அதிகாரப்போட்டியை வீழ்த்தும் போரில் அவர்களும் சார்புகளோடுதான் இருந்தார்கள். சார்புகளற்ற அடியார்கள் நம் மரபில் இருந்த்தில்லை. சைவம் காக்க சமணத் துறவிகளைக் கழுவேற்றிய அடியார்கள், குலத்தில் புலையன் என்பதற்காக கோயிலுக்குள் நந்தனாரை மறுத்த அடியார்கள், சைவத்தை வீழ்த்த அரசியல் சூழ்ச்சி செய்த சமண அடியார்கள், பௌத்தம் காக்க, சமணத் துறவிகளை விரட்டிய பௌத்த அடியார்கள்… எனச் சார்பு கொண்ட மத அரசியலும், அரசாட்சியுமாகப் பிணைந்தே வந்திருக்கிறது நம் மரபு.
   கங்காபுரத்தில் வரும் சதுரத்தடிகளுக்கும், சர்வசிவ பண்டிதருக்கும் சார்பு இருக்கிறது. ஒருவர் நேரடியாக ராஜேந்திரனின் நிழலையும் காக்க நேரடியாக களத்தில் நிற்பவர். மற்றொருவர், ராஜேந்திரனின் உள்ளுறையும் மனசாட்சிப்போல் இயங்குகிறவர். ராஜேந்திரனின் வெற்றிகளைக் கேள்வி கேட்டாலும், உண்மையான வெற்றி எதுவென வழிகாட்டுபவராகப் பின் தொடர்பவர். நீங்கள் குறிப்பிடும் கருவூர்த் தேவர், அநிருத்திய பிரம்மராயர் போன்றோர் கங்காபுரத்தின் காலகட்டத்தில் முதுமையின் காரணமாக அரசாட்சியில் இருந்து ஒதுங்கியிருக்கிறார்கள். என் நாவலுக்குள் அவர்கள் வந்தே ஆக வேண்டும் என நான் தீர்மானிக்கவில்லை. ‘அநிருத்திய பிரம்மராயரை அருமையாகக் கடந்து சென்றிருக்கிறீர்கள்’ என்ற வாசகப் பாராட்டும் வந்திருக்கிறது.
   3. சோழ சாம்ராஜ்யத்தின் பரந்து விரிந்த எல்லைப்போல், எண்ணற்ற நாயகர்களும் அதிகம். தன் பிரதிக்கு உகந்த கதாபாத்திரம் யாரென்று புனைவு எழுத்தாளரே தீர்மானிக்கிறார். வந்தியத் தேவன் பெயர் சோழ வரலாற்றில் ஒரே ஓரிடத்தில் மட்டுமே இருக்கிறது. கல்கி வந்தியத் தேவனை சோழ சாம்ராஜ்ஜியத்தின் நாயகத்தன்மை கொண்ட கதாபாத்திரமாக்கி இருப்பார். ஏன் வந்தியத் தேவனுக்கு தேவையற்ற முக்கியத்துவம் என்று கல்கியைக் கேட்க முடியாது. அப்படித்தான் கங்காபுரமும். என் பிரதிக்கு யார் முக்கியமோ அவர்களை மட்டுமே தேர்ந்தெடுத்திருக்கிறேன். ராஜேந்திரனுக்குப் பத்துக்கு மேற்பட்ட மனைவிகள். பட்டத்தரசி முக்கோக்கிழானடிகள்கூட என் நாவலில் கடந்து செல்கிற கதாபாத்திரம் மட்டுமே. என் கதைக்களன் அகப்போராட்டம். அந்த அகப்போராட்டத்தின் வலைப்பின்னலுக்குத் தேவையான கதாபாத்திரங்கள் நாவலில் வலுவாக இருக்கிறார்கள். லோகமாதேவி சிறந்த உதாரணம்.
   4. பதிகங்களுக்கு வேதங்கள் மாற்று என்று எழுதியவர்கள் யாரும் சொல்லவில்லை. பதிகங்களின் இடத்தை வேதங்களும், வடமொழி மந்திரங்களும் எடுத்துக் கொண்டிருக்கின்றன என்பது நாம் காணும் நிதர்சனம். அந்தணர், பார்ப்பனர் போன்ற சொற்கள் சங்க இலக்கியத்தில் இருப்பதற்கு ஏராளமான குறிப்புகள் இருக்கின்றன. என் நாவலில் அந்த வேறுபாட்டை தெளிவாகவே கையாண்டிருப்பேன், தமிழ் அந்தணர்கள் என்று தமிழக அந்தணர்களைக் குறிப்பிட்டிருக்கிறேன். பல்லவர்கள், சோழர்களின் ஆட்சியில் வடநாட்டு பார்ப்பனர்கள் தமிழகத்தில் குடியேற்றப்பட்டிருக்கிறார்கள். சைவ வழிபாட்டு நெறிகள் தமிழகத்திற்கு அறிமுகமானதோடு, கோயில் ஆகம வழிபாட்டு நெறிகளும் வழக்கத்திற்கு வந்தன. வடநாட்டுக் கோயில்கள் ஆகம நெறிப்படி கட்டப்பட்டதில்லை. தென்னிந்தியாவில் மட்டுமே ஆகம நெறிப்படிக் கோயில்கள் கட்டப்பட்டிருக்கின்றன. எவ்வாறு இது நிகழ்ந்தது? பின்னணி என்ன? மிக நீண்ட ஆய்வு தேவைப்படும் இடமிது.
   தில்லையின் ஆதித் தொன்மத்தைச் சரியாகவே கையாண்டுள்ளேன் நாவலில். நீங்கள் குறிப்பிடும் வரியில் என்ன பிழை? தேவாரம், பிற திருப்பதிகங்களும் ஏற்கெனவே பாடப்பட்டு வந்தன என்றுதானே இருக்கிறது?
   4. எந்த ஒரு நடைமுறையும் தொடங்கப்பட்ட நிலையிலேயே இருக்கும் என்று சொல்ல முடியுமா? காலப்போக்கில் எத்தனையோ மாற்றங்கள், புதிய அர்த்தங்கள் அதில் வந்து சேரும். ராஜராஜன் தன் எழுபதாவது வயதில் ஹிரண்ய கர்ப்பம் செய்தார் என்றொரு வரலாற்றுக் குறிப்பு இருக்கிறது. லோகமா தேவி, குழந்தை வரம் வேண்டியே அதில் பங்கேற்றிருக்கிறார். இதில் வெறுப்பை வளர்க்கும் முயற்சி என்ன இருக்கிறது என்று புரியவில்லை.
   5. இறைவிகள் இருக்கும் ஆலயமெல்லாம் காமக்கோட்டம்தான். காமாட்சியும் மீனாட்சியும் நம் வழிபாட்டின் ஆதி தெய்வங்கள். சிறு தெய்வங்கள். அவர்கள் பிற்காலத்தில்தான் காமாட்சியம்மன் என்றும், மீனாட்சியம்மன் என்றும் மாற்றப்பட்டார்கள். காமாட்சியம்மனுக்குத் தனி ஆலயம் இருந்திருக்கிறது. இன்றைக்குள்ள அமைப்பில் அல்ல. இறைவனுக்காகக் கட்டப்பட்ட பெருங்கோயில்களுக்குள், இறைவிக்காகவும் தனி ஆலயம் எழுப்புவதை ராஜேந்திரனே தொடங்கினான். கங்கை கொண்ட சோழீச்சுவரத்தில்தான் இறைவிக்காகத் தனி ஆலயம் முதன்முதலில் கட்டப்பட்டதாக வரலாறு சொல்கிறது.
   6. பன்மொழி பயன்பாட்டில் இருந்தது என்பதை யாவரும் அறிவர். கண்டறியப்பட்டுள்ள கல்வெட்டுகளில், சரிபாதி சமஸ்கிருத கல்வெட்டுகளும் உள்ளன. பல்லவர், சோழர் செப்பேடுகள் இருபகுதியாக உள்ளன. முதல் பகுதி சமஸ்கிருதத்தில்தான் எழுதப்பட்டுள்ளது. பிறகு அதே செய்தி, தமிழில் எழுதப்பட்டுள்ளது. சமஸ்கிருதம் பத்தாம் நூற்றாண்டில்தான் தமிழகத்தில் நுழைந்தது என்று நாவலில் எங்குமே சொல்லப்படவில்லை. தமிழுக்கு மாற்றாக சமஸ்கிருதம் என்று வரும்போது மட்டுமே சிக்கல் எழுகிறது. அப்படியான ஒரு சிக்கலை நாவலில் முன்வைத்துள்ளேன்.
   சமஸ்கிருதத்திற்கு முன்னுரிமை, தேவரடியார் முறைக்குத் தவறாக வித்திட்டவர்கள், பார்ப்பனர்களுக்கு மட்டுமே நிலதானம் கொடுத்தவர்கள் முதலான சோழர்கள் காலம் குறித்து, இன்றைய பார்வையில் முன்வைக்கும் பல புரிதலற்ற கேள்விகளைப் புனைவின் மூலமாகத் தகர்த்துள்ளேன்.
   7. கங்கை கொண்ட சோழபுரம் என்ற கலைப் பொக்கிஷம் பொலிவிழந்து கிடக்கிறதே என்ற மனத்துயரத்தில் இருந்துதான் கங்காபுரம் நாவல் கருக்கொண்டது. தமிழர்களின் மரபான கலையும், வாழ்வும் தொலைந்துபோய்விடக் கூடாது என்ற தவிப்பில், அதன் பெருமைகளை முன்னிறுத்தும் தேடலே நாவல் முழுக்கக் கோலோச்சுகிறது. கங்காபுரம் படித்துவிட்டும், நூற்றுக்கணக்கான தீவிர வாசகர்கள் கங்கைகொண்ட சோழபுரம் சென்று வருகிறார்கள். மாதத்திற்கு இரண்டொருவராவது அங்கிருந்து அலைபேசியில் என்னை அழைத்துப் பேசுகிறார்கள்.
   ஒரு பிரதியின் மீதான எழுத்தாளர்-வாசகர் விவாதம் என்பது ஆரோக்கியமானது. நுட்பமானதும்கூட. எத்தனை முறை வேண்டுமானாலும், எங்கிருந்தும் ஒரு வரியை எடுத்து விவாதிக்கலாம், பேசலாம். தெளியும்முன் தீர்ப்பு எழுதிவிடக் கூடாது.
   ’ ‘சரியாக உணர்ந்துகொள்ளாமல் எழுதப்பட்டிருக்கிறது என்பதையும் மறுப்பதற்கில்லை’ என்ற வார்த்தை அதிகபட்சம். சிற்பம், ஆகமம், கட்டடக்கலை, சைவ, வைணவ நெறிகள், கல்வெட்டு, செப்பேட்டு ஆதாரங்கள் எனப் பல்லாண்டு உழைப்பிற்குப்பின் எழுதிய ஒரு நாவலில், கருத்து, தகவல் பிழைகள் வராமல் இருப்பதற்காகவே ஓராண்டு உழைத்துள்ளேன்.

   பதிலளிக்க

   1. திருமதி வெண்ணிலாவின் பதிலுக்குப் பிறகு என் தரப்பில் எந்த மாற்றமும் இல்லை.
      • “4. பதிகங்களுக்கு வேதங்கள் மாற்று என்று எழுதியவர்கள் யாரும் சொல்லவில்லை. பதிகங்களின் இடத்தை வேதங்களும், வடமொழி மந்திரங்களும் எடுத்துக் கொண்டிருக்கின்றன என்பது நாம் காணும் நிதர்சனம். அந்தணர், பார்ப்பனர் போன்ற சொற்கள் சங்க இலக்கியத்தில் இருப்பதற்கு ஏராளமான குறிப்புகள் இருக்கின்றன. என் நாவலில் அந்த வேறுபாட்டை தெளிவாகவே கையாண்டிருப்பேன், தமிழ் அந்தணர்கள் என்று தமிழக அந்தணர்களைக் குறிப்பிட்டிருக்கிறேன்.”
      இது தான் புரிதலின்மையின் உச்சம். என் கட்டுரையில் இறைவன் தான் வேதங்கள் அல்லது மறைகள் என்று தேவாரப்பதிகங்கள் சொல்கின்றன என்று பல உதாரணங்களோடு சொல்லியிருக்கிறேன். பதிகங்கள் வேதங்களைத்துதிக்கத்தான்; அவை மாற்று அல்ல.
      வடமொழியும் தென்தமிழுமாக இருக்கிறார் இறைவன் என்று ஒரே தட்டில் இரண்டையும் வைத்து சொல்கின்றன அப்பர் பெருமானின் பதிகங்கள். நமக்கு இருக்கும் சிக்கல் இது தான். தேவாரம் மற்றும் திருவாசகக்காலங்களுக்கு முன்னால் நம் ஆலயங்களில் தமிழில் இருந்த வழிபாட்டுமுறைகள் என்ன? இதற்கு பதில் கொடுக்கப்படவில்லை.
      வடநாட்டுப்பார்ப்பனர்கள் தென் நாட்டு தமிழ் அந்தணர்கள்- இந்த வேறுபாட்டைத் தெளிவுபடுத்தியிருப்பதாக சொல்கிறார் வெண்ணிலா. இப்படி வேறுபடுத்துவதால்/யோசிக்க வைப்பதால் இப்போதுள்ள சமூகத்தில் யாருக்கு லாபம்?
      புனைவின் மூலம் ஏன் சாதி அரசியல் செய்ய வேண்டும்? புனைவின் நோக்கம் அதுவா?
      ஆகமவிதிப்படிக்கட்டப்பட்ட பல கோயில்கள் மொகலாயர்கள் படையெடுப்பில் மண்ணுக்குள் போய் விட்டன.
      கருவூர் தேவர் இல்லாமல் தஞ்சை ஆலயம் இல்லை. இந்த ஒரு காரணத்திற்காகத்தான் அவருக்கென்று ஆலயத்தில் இன்றும் தனி சந்நிதி இருக்கிறது. துறவிகளுக்கு அரசாங்கத்தில் என்ன வேலை? என்று கேட்கிறார் வெண்ணிலா. துறவிகளுக்கு தவத்தின் பயனாக இருக்கும் நடுநிலைப்பார்வை அரசனை சரியானப்பாதையில் பயணிக்க உதவும்.
      நமக்கே சமநோக்கு உள்ள நண்பர்கள் நம் வாழ்க்கை சிக்கல்கலைக்கடக்க உதவும் ஆலோசகர்களாக இருக்கிறார்கள். ஏன் அரசனுக்கு உதவக்கூடாது? கங்காபுரத்தில் அவர்கள் அப்படிப்பட்ட சமநோக்கு கதாபாத்திரங்கள் அல்ல.
      உண்மையாக உழைத்தவர்களின் பங்கை விடுவது தான் புனைவா? பஞ்சவன்மாதேவி, கருவூர் தேவர், அநிருத்தரின் மகன் இப்படிப்பலரின் பங்களிப்பை விடுவது எழுத்தாளருக்கு உள்ள சுதந்திரம் என்கிறார். இதிலும் எனக்கு மாற்றுக்கருத்து இருக்கிறது. இது சரித்திரம் சார்ந்த புனைவு என்றால் தரவுகளும் முக்கியம்.
      அங்கங்கே இழையோடிய திருமுறைகள் பற்றிய புரிதல் இல்லாத எழுத்தும், சாதி சார்ந்த பிரிவினைகளும் தான் இந்த விமர்சனத்தை முன்வைக்க முக்கியக்காரணங்கள்.
      வித்யா அருண்

      பதிலளிக்க

2. திருமதி வெண்ணிலாவின் பதிலுக்கு பின்னால்
   என் கருத்தில் எந்த மாற்றமும் இல்லை.

   திருமதி வெண்ணிலாவின் பதிலில் (4)பதிகங்களுக்கு வேதங்கள் மாற்று என்று எழுதியவர்கள் யாரும் சொல்லவில்லை என்கிறார் . இது தான் புரிதலின்மையின் உச்சம்.வேதங்கள் தான் இறைவன் என்று பதிகங்கள் சொல்கின்றன.

   எத்தனை பதிகங்களை இந்தக்கட்டுரையில் அடையாளமிட்டு காட்டியிருக்கிறேன்?
   வடநாட்டு பார்ப்பனர்கள் பின்னர் தான் வந்தார்கள் என்றால் திருமுறைகளுக்கு முன்னால் இங்கே இருந்த வழிபாடு முறைகள் என்ன?

   அதை விளக்க வேண்டுகிறேன். திரும்ப திரும்ப தேவாரமும் திருவாசகமும் கங்காபுரத்தில் சொல்லப்பட்டு இருக்கின்றன. வடமொழியும் தென்தமிழுமாக இறைவன் இருக்கிறார் என்கின்றன தேவாரங்கள்.

   சாதி ரீதியாக, வடநாட்டு பார்ப்பனர்கள், அந்தணர்கள் என்று யோசிக்கவைப்பதில் யாருக்கு லாபம்?
   ஆகம விதிப்படி கட்டப்பட்ட பல வடநாட்டு கோயில்கள் முகலாயர் படையெடுப்பில் அழிக்கப்பட்டுவிட்டன. அன்றைய இந்தியா பல அரசுகளைக்கொண்டிருந்தது. அதனால் தான் கோயில்களின் அமைப்பு வெவ்வேறு கலைஞர்களின் கற்பனையில் வேறாக இருக்கிறது.

   2.இதுவரை கங்கை கொண்ட சோழனை பற்றி உயர்ந்த அபிப்ராயம் கொண்டவர்களுக்குக்கூட அவன் புறக்கணிப்பின் நிழல் என்ற எண்ணம் தான் இனித்தோன்றும். அதைக்கூட புனைவு என்று விட்டுவிடலாம்.
   உண்மையாக உழைத்தவர்கள் சரித்திரம் இருட்டடிப்பு செய்யப்பட்டிருக்கிறது என்பது என் தரப்பு. பஞ்சவன்மாதேவி, கருவூர் தேவர், அநிருத்தரின் மகன் இப்படிப்பலரை சொல்லலாம்.

   இந்த இரண்டும் தான் இந்தப்புனைவில் இருக்கும் புரிதலின்மை. புனைவின் மூலம் செய்யும் சாதி அரசியல் .இது இப்போது யாருக்கும் எந்த நல்லதையும் செய்யாது.

   நன்றி
   வித்யா அருண்

   பதிலளிக்க

3. பதிகங்களுக்கு முன்னால் தமிழகத்தில் இருந்த வழிபாட்டு முறைகளின் பரிமாணத்திற்குத் தொல்காப்பியக் காலம் தொட்டு உதாரணங்களைச் சொல்லலாம்.
   வழிபாட்டிற்கு அடிப்படை பயம். இயற்கையைப் பற்றிய பயம். தன்னைச் சுற்றி நடக்கும் இயற்கையின் மாற்றங்களுக்குப் பொருள் புரியாமல் எழுந்த பயம். மனிதன் தன்னை அச்சுறுத்தும் எல்லாவற்றையும் வணங்கியிருக்கிறான். மரம், காற்று, மழை, நெருப்பு, பாம்பு என்று பட்டியல் பெரிது. பெண்ணின் மாதவிடாய் ரத்தம்கூட வணக்கத்திற்குரிய ஒன்றாகவும் இருந்திருக்கிறது, எவ்வாறு மாதவிடாய் நிகழ்கிறது என்ற புரியாத அச்சத்தினால்.
   தன்னைக் காக்கும் பொறுப்பைத் தன்னைத் தவிர வேறொரு நபரிடம் கொடுக்கும் மன ஆறுதல் மனிதனுக்குத் தேவையாக இருந்தது. தன் உலகியல் அறிவுக்கு எட்டாத, ஐம்புலன்களுக்கும் அகப்படாத சில கேள்விகளுக்கு விடை தேட முற்பட்ட மனிதன்தான் கடவுளைக் கண்டறிந்தான். கடவுளைக் கண்டறிந்த நம்பிக்கையில்தான் அச்ச உணர்வில் இருந்து மீண்டான்.
   கடவுளை வழிபடும் முறைகள் கடந்து வந்துள்ள பாதைகள் கூட சுவாரசியமானவை. உலகம் முழுக்க இருக்கும் பழங்குடிகள் இயற்கையைத்தான் வழிபடுகிறார்கள். கடவுளுக்கும் தனக்கும் இடையில் வேறொருவரை அனுமதிக்காத வழிபாடே ஆதி வழிபாடு. அதில் தன் விருப்பப்படி கடவுளிடம் பேசலாம். கோரிக்கை வைக்கலாம். நன்றி சொல்லலாம். கோபம் கொள்ளலாம். முழு சுதந்திரத்துடன் இருந்த வழிபாட்டுக் காலம். ‘திங்களைப் போற்றுதும்’ என்று இயற்கையை வணங்கி சிலப்பதிகாரம் தொடங்குவதில் இருந்து, தமிழக வழிபாட்டு நெறியை அறியலாம்.
   அரசர்களின் கொண்டாட்டங்கள் கடவுளுக்கு என்று மாற்றப்பட்ட காலத்தில்தான் வழிபடுபவருக்கும் கடவுளுக்கும் இடையில் மூன்றாவது நபர் வந்தார். மூன்றாவது நபரின் வருகைக்குப் பின், வழிபாடு ஆத்மார்த்தம் என்ற இடத்தில் இருந்து, சடங்குகள், சம்பிரதாயங்கள் என்ற இடத்திற்கு மாற்றப்பட்டு விட்டன.
   பேரரசுகளின் எழுச்சியினால் தமிழகத்தில் கற்கோயில்கள் கட்டப்பட்டன. பெரிய பெரிய மூர்த்திகளை உருவாக்கிய பிறகு வழிபாடும் பிரம்மாண்டமாகத்தானே இருக்க வேண்டும்? பாணர்களும் விறலியரும் அரண்மனைகளைவிட்டு, இறைவனின் பெருங்கோயில்களுக்குள் இடம் பெயர்கிறார்கள். இயல், இசை, நடனம் எல்லாம் கடவுளுக்கானது. சமணமும் பௌத்தமும் கடுமையான விதிகளுடன் நின்றதால்தான் சைவ, வைணவ ஆர்ப்பாட்டமான வழிபாட்டு நெறிகளுக்கு முன்னால், நிலைக்க முடியாமல் போயின. மிக நீண்ட, இன்னும் நிறைய ஆய்வுகள் தேவைப்படும் இடமிது.
   பதிகங்கள், வேதங்கள் எல்லாமே சடங்குகளின் வெவ்வேறு வடிவங்களே. கலைகள் அதனதன் பங்களிப்புடன் வழிபாட்டின் அங்கங்களாய் இன்று வரை தொடர்கின்றன.
   வடநாட்டு பார்ப்பனர்கள் வருகைக்குப்பின் தமிழகத்தின் வழிபாட்டு நெறிகளில் மாற்றம் வந்தது என்பது வரலாறு. அதில் வித்யாவுக்கு என்ன பிரச்சனை என்று தெரியவில்லை. தமிழர்கள் ஆதிக் காலம் தொட்டு பார்ப்பனர்களின் அடியொற்றிதான் வழிபட்டு வந்தார்கள் என்று நிறுவ விரும்புகிறாரா? இப்படிச் சந்தேகிக்க அவரே குறிப்பும் கொடுக்கிறார். சாதிரீதியாக வடநாட்டு பார்ப்பனர், அந்தணர் என்று யோசிக்க வைப்பதில் யாருக்கு லாபம் என்கிறார். லாபம், நட்டமெல்லாம் இரண்டாம்பட்சம். அதுதான் வரலாறு. வரலாற்றைச் சொல்லும்போது வலிக்கிறது என்றால், வலிப்பவரிடம்தான் பிரச்சனை இருக்கிறது.
   சாதிரீதியாக இந்தப் பாகுபாட்டை நாவலில் அணுகாதபோது, நாவலையொட்டிய விவாதமாகக் கொண்டு செல்ல விரும்பினால், வாசகருக்கு அதனால் ஒரு பயனும் விளையப்போவதில்லை.

   பதிலளிக்க

4. என் கேள்விகளை இரண்டாவது முறையாக கடந்து செல்கிறீர்கள்.
   முதல் முறை பதிலக்கும்போதும் உங்கள் பதில் நீண்டதாய் இருந்ததே தவிர கேள்விக்கு நேரடியான பதில் அதில் இல்லை.
   வடமொழியும் தென்தமிழுமாக இறைவன் இருக்கிறார் என்கிறார் அப்பர் பெருமான். அவர் தமிழ்நாட்டின் திருவதிகையில் பிறந்து வளர்ந்தவர். சிறந்த சைவநெறிப் பின்பற்றுபவர்களுக்கு முன்மாதிரி. உழவாரப்பணி அவர் அதிகம் செய்திருக்கிறார். அவருடைய காலமும் கங்காபுரம் உண்டாவதற்கு முன்பு தான். பதிகங்கள் இறைவனை மறைகளாகப் போற்றுகின்றன. நிறைய உதாரணங்களை என் கட்டுரையில் கொடுத்திருந்தேன். அத்தனையும் கடந்து சென்று உங்களுக்கான பதிலாக மட்டுமே விடையளிக்கிறீர்கள். இது எந்த விதத்தில் சரி?
   வேதங்கள் பதிகங்களுக்கான இடத்தை எடுத்துக்கொண்டுவிட்டன என்று எனக்குப்பதில் சொல்லி இருந்தீர்கள். இதைத்தான் உங்கள் புதினமும் சொன்னது. பதிகங்கள் வேதங்களுக்கு மாற்று அல்ல என்பதை பல உதாரணங்களில் நிறுவிவிட்டேன். ஒப்புக்கொள்கிறீர்களா? (உங்கள் நீண்ட முதல் பதிலில் நான்காம் பத்தி)
   யாமறிந்த மொழிகளிலே என்று ஆங்கிலத்தைத்தவிர, தமிழர்கள் வேறு மொழிகளைப்பற்றி இன்றைய நாளில் சொல்லிக்கொள்ள முடியாது.
   ஒரு கவிஞராக நீங்கள் இருக்கிறீர்கள். திருமுறையில் கங்காபுரத்துக்கென பாடல் எழுதி சேர்த்த கருவூர்தேவரைக்கடந்து போய் விட்டீர்கள். உண்மையாக உழைத்தவர்கள் பங்கை இல்லாமல் ஆக்குவதில் உங்களுக்கு என்ன அக்கறை ?

   சாதி ரீதியாக பகுத்துக்காட்டி பிரிவினையை உண்டாக்குகிறீர்கள் என்கிறேன். எனக்குப்படிக்கும் போது பல இடங்களில் உறுத்தியது. மனதளவில் உங்களிடம் இருக்கும் அந்தணர்கள் (எ) பார்ப்பனர்களுக்கு எதிரான வெறுப்பு உங்கள் புதினத்தில் தெரிகிறது.

   அரைவயிற்றுக்குக்கூட கஞ்சி இல்லையென்றாலும் இறைவன் சேவையை கைவிடாமல், புலால் உண்ணாமலும், நல்ஒழுக்கத்தைப்பின்பற்றுபவர்களாகவும், நல்லதை எடுத்து சமூகத்துக்கு சொல்பவர்களாகவும் எனக்குத்தெரிந்து நிறைய வடநாட்டு/தென்னாட்டு (?) அந்தணர்கள் அல்லது பார்ப்பனர்கள் -பெரியவர்கள் இருக்கிறார்கள்.

   அவர்கள் உங்கள் வாதப்படி என்று வந்தார்களோ அன்றிலிருந்து அவர்கள் கடைப்பிடித்த பூஜைகளை இன்றளவும் விடமால், சூரியன், விநாயகர், முருகன், அம்பாள், சிவன் என்று உலகுக்காகத்தன்னலமின்றி பிரார்த்தனைகளை பலத்தலைமுறைகளாகக் கடைப்பிடிக்கிறார்கள்.

   லட்சங்களில் பணம் புரளும் வேலையை உதறிவிட்டு, பெருநெறி பிடிப்பில் கிராமங்களில் உள்ள கற்கோயில்களில் பூஜை செய்யும் இளைஞர்களை நான் அறிவேன்.

   உ.வே.சா வீடு வீடாகப்போய் ஓலைச்சுவடிகளை சேகரித்துக்கொண்டு வந்து சேர்த்தது தான் இன்று நம் கைகளில் இருக்கும் பல இலக்கியங்கள். அவர் வடநாட்டு அந்தணரா? தென்னாட்டு பார்ப்பனரா?

   அந்தணர்களை குடிபெயர சொன்னால், அவர்கள் அதை அரசனின் ஆணையாக ஏற்று, எந்த ஊரிலிருந்தும், வேறு எங்கும் குடிபெயர வேண்டியக் கட்டாயத்தில் இருந்தார்கள். இன்றைய பன்னாட்டு நிறுவனங்களில் உபரியாக சலுகைகள் ஒரு நாட்டிலிருந்து இன்னொரு நாட்டுக்கு வேலைக்காக செல்பவர்களுக்குக்கிடைக்கும் (Expat). அந்தணர்களுக்கு வழங்கப்பட்ட நிலதானமும் அப்படித்தான். சேஷாத்திரி ஸ்வாமிகளின் குடும்பமும் அப்படிப்புலம் பெயர்ந்துவந்தவர்கள் தான். அவர்கள் மீது உங்களுக்கு என்ன வெறுப்பு?

   என் வாதம் ராஜேந்திரர் காலத்தில் அந்தணர்களை வடநாட்டிலிருந்து குடியமர்த்தியிருக்கலாம். ஆனால் அதற்கு முன்னாலும் வடமொழியிலும் தமிழிலும் புலமையோடு அந்தணர்கள் இருந்திருக்கிறார்கள்.
   எட்டுகாலப்பூஜையை எடுத்துக்கொண்டார்கள் என்று ஒரு கதாபாத்திரம் சொன்னதாக எழுதியிருந்தீர்கள்.

   என் வீட்டில் திங்களை போற்றும் தமிழ்ப்பாடல், அதே பொருளில் உள்ள வடமொழிப்பாடலும், வான்மழை வழாது பெய்க என்னும் வாழ்த்துப்பாடலும் அன்றாடம் பாடப்பெறுகின்றன. எத்தனை தமிழ் வீடுகளில் தமிழில் பாடல்கள் (தொல்காப்பியம் உள்பட) பாடப்படுகின்றன?

   இணையம் வந்துவிட்ட இந்த நாளிலும் தமிழர்களில் எத்தனை பேர் பண்டைய நூல்களைத்தேடி படிக்கிறார்கள்? நீங்கள் சொல்லும் தொல்காப்பியமாகட்டும்? மற்ற நீதி நெறி நூல்களாகட்டும்? பக்தி இலக்கியங்களாகட்டும்?

   உங்கள் புதினம் தமிழில் உள்ள நல்ல பக்தி இலக்கியங்களை நோக்கி மக்களை நகர்த்தினால் அது சேவை. ஆனால் யார் வடநாட்டு அந்தணர்கள், தென்னாட்டு பார்ப்பான் என்ற ஆராய்ச்சியை உண்டாக்குமானால் பிரச்சனை எனக்கு அல்ல. நீங்கள் தமிழுக்கும் கங்காபுரத்தானுக்கும் உண்மையாக இருக்கும்பட்சத்தில் உண்மை என்ன என்பதை உங்கள் உள்மனம் அறியும்.

   நானும் உங்கள் நூல் விமர்சனத்திற்கென்று உழைத்து, எது சரியில்லை என்பதை கோடிட்டுக்காட்டிவிட்டேன். என் கடன் பணி செய்து கிடப்பதே.
   உண்மையை உணராமல் வாதிடும் உங்களுக்கு இனி பதில் சொல்வது என் வேலை அல்ல. அது எனக்கு நேர விரயம் மட்டுமே.

   பதிலளிக்க

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.