தருமன் கண்ணைத் திறக்கிறான். மெதுவாக சுற்றிப் பார்க்கிறான். அவன் எதிரே ஒரு குள்ளன் நிற்கிறான். நாகை பக்கத்தில் அமர்ந்திருக்கிறாள்.

தருமன் எழுந்து நிற்கிறான். அவன் கையில் கட்டுக்கள் இல்லை. குள்ளன் பின்னால் அவனும் நாகையும் நடக்கிறார்கள்.சில மண்டபங்களைத் தாண்டிய பின்னால் ஒரு பெரிய திறந்த வெளி தெரிகிறது. அதில் கிட்டத்தட்ட நூறு குள்ளர்கள் கூடி இருக்கிறார்கள். அந்த திறந்தவெளியின் ஒரு பக்கம் ஒரு பெரும் கல் மேடை. அதன் மேல் சில குள்ளர்கள் நிற்கிறார்கள். அதில் மலையன் ஏதோ கத்திச் சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறான்.
மேடையில் மலையனுக்குச் சற்றுப் பின்னால் தென்னதரையனும் வழுதியும் நிற்கிறார்கள். தருமனை முன்னால் அழைத்துச் செல்கிறான் அவனுடைய காவலாள்.

மேடையில் வழுதி அவர்களைப் பார்க்கிறான். தென்னதரையனைக் தொட்டுக் கூப்பிட்டுக் கையைக் காட்டுகிறான்.

தருமன் மேடையின் முன்னால் வந்து நிற்கிறான். மலையன் அவனைக் குனிந்து பார்க்கிறான்.

கூட்டத்தில் “ஆ” என்று பலர் கூவும் சத்தம் கேட்கிறது.

தருமன் தயங்குகிறான். தென்னதரையனையும் வழுதியையும் பார்க்கிறான்.

மௌனம் நிலவுகிறது. தென்னதரையன் ஆச்சரியத்துடன் தருமனைப் பார்க்கிறான்.

மரங்களுக்கு இடையே பாண்டிய வீரர்கள் மெதுவாக நகர்கிறார்கள். சற்றுத் தள்ளிக் கோவில் சுவர் தெரிகிறது.திடீரென்று காட்டில் “தொம், தொம்” என்று பறை அடிக்கும் சத்தம் சுற்றிக் கேட்கிறது.
வீரர்கள் திடுக்கிட்டுச் சுற்றிப் பார்க்கிறார்கள்.
“தொம், தொம்” என்று காட்டில் சத்தம் பரவுகிறது.

“தொம், தொம்” என்று சத்தம் கேட்டவுடன் கூடியிருக்கும் குள்ளர்கள் திடுக்கிட்டுச் சுற்றிப் பார்க்கிறார்கள்.

வெளியில் இருந்து தீ அம்புகள் பறந்து கோவிலுக்குள் விழுகின்றன. மதில் மேலே பாண்டிய வீரர்கள் தெரிகிறார்கள்.
குள்ளர்கள் நாலு பக்கமும் சிதறி ஓடுகிறார்கள்.

தென்னதரையன், வழுதி, தருமன், நாகை, நால்வரும் மலையன் பின்னால் ஓடுகிறார்கள். மலையன் சில மண்டபங்களைத் தாண்டி, ஒரு இருட்டுச் சந்நிதி உள்ளே போகிறான். அங்கே உள்ள பெரும் சிலைக்குப் பின்னால், ஒரு பாதை கீழே இறங்கிச் செல்கிறது.

தென்னதரையன் பாதையில் இறங்கிச் செல்கிறான். நாகை, வழுதி இருவரும் பின்னால் செல்கிறார்கள்.

தருமன் ஒரு படி இறங்குகிறான்.

ஒரு ஓடையின் அருகில் உள்ள மேட்டில் செடிகள் படர்ந்திருக்கின்றன. அவற்றை ஒரு கை மெல்ல விலக்குகிறது. பிறகு வழுதியின் முகம் தெரிகிறது. தூரத்தில் சில சத்தங்கள் கேட்கின்றன. வீரர்கள் கத்துவதும், அலறுவதும் கேட்கிறது.ஓடை இருட்டில் கருப்பாக இருக்கிறது. செடிகளை விலக்கிக் கொண்டு தென்னதரையன், வழுதி, தருமன், நாகை, நால்வரும் கரையில் நிற்கிறார்கள்.
திடீரென்று பின்னால் இருந்து பெரும் ஓலம் ஒன்று கேட்கிறது. அது மலைகளில் முட்டி எதிரொலிக்கிறது.
அவர்கள் நால்வரும் ஓடையைத் தாண்டிச் செல்கிறார்கள்.

அந்தப் பழங்காலக் கோவில் எரிந்து புகைகிறது. அங்கங்கே குள்ளர்களின் சடலங்கள் விழுந்து கிடக்கின்றன. புகையினூடே மூன்று வீரர்கள் நடந்து வருகிறார்கள். வீரர்கள் இரு பக்கமும் பார்த்தவாறே வருகிறார்கள். அவர்களில் முன்னால் வருபவன் அச்சுதன். அந்த வீரர்களில் ஒருவன் முந்திய நாள் நாம் குற்றாலீஸ்வரர் கோவிலில் பார்த்தவன். காட்டில் குள்ளர்களைக் கொடுமை செய்தவன்.

அச்சுதன் மெதுவாக நடக்கிறான். ஒரு சந்நிதியின் வாசலில் ஒரு உடுக்கு ஒன்று உருண்டு கிடக்கிறது. அதைப் பார்த்தவாறு செல்கிறான்.

கோவிலின் விழுந்த கொடிக் கம்பத்தின் அருகே வந்து நிற்கிறார்கள்.

திரையில் இருட்டு. பல குழப்பமான சத்தங்கள். வாளோடு வாள் மோதும் சத்தம். குதிரைகளின் அலறல். அவற்றிடையே ஒரு குழந்தையின் அழுகுரல் கேட்கிறது. மற்ற சத்தங்கள் பெரிதாகி அந்த அழுகுரல் அமுங்கிப் போகிறது.
வெளிச்சம். ஒரு அறையின் மேற்கூரை தெரிகிறது. தென்னதரையன் மெதுவாக எழுந்து உட்கார்கிறான். ஒரு ஜன்னல் வழியே வெளியே தெரு தெரிகிறது. நல்ல வெயில். பலர் நடமாடிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.
தென்னதரையன் தலையை உதறி எழுந்து அமர்கிறான். கொல்லையில் பேச்சுச் சத்தம் கேட்கிறது. தென்னதரையன் குனிந்தவாறே அங்கே செல்கிறான்.

ஒரு திறந்த கிணறு. அதனருகே ஒரு புன்னை மரம். சுற்றிப் பல செடி கொடிகள். கீழே துவைக்கப் போட்டு வைத்திருந்த கற்களில் தருமன், நாகை, வழுதி மூவரும் அமர்ந்திருக்கிறார்கள்.மூவரும் தென்னதரையனைத் திரும்பிப் பார்க்கிறார்கள்.
தென்னதரையன் கீழே இறங்கி வருகிறான்.

தென்னதரையன் ஒன்றும் பேசாமல் பக்கத்தில் உள்ள மண் கலயத்தில் இருந்து தண்ணீரை எடுத்து முகத்தில் அடித்துக் கொள்கிறான். பிறகு தலையைச் சிலுப்பிக் கொண்டு தருமனைப் பார்க்கிறான்.

தருமனும் நாகையும் அவனையே பார்க்கிறார்கள்.

அவன் முடிப்பதற்குள் தென்னதரையன் அவனை நோக்கிப் பாய்ந்து வருகிறான். வழுதி மின்னல் வேகத்தில் எழுந்து தென்னதரையனைத் தடுக்கிறான். நாகை எழுந்து தருமன் முன்னால் நிற்கிறாள்.

வழுதியை விட்டுத் திமிருகிறான்.

வீட்டின் உள்ளிருந்து எட்டிப் பார்க்கிறாள்.தென்னதரையன் தளர்ந்து நிற்கிறான். வழுதி அவனை விட்டு,

அவன் அம்மா உள்ளே போகிறாள். தென்னதரையன் அப்படியே நிற்கிறான்.

தருமன் எழுந்து நின்று அவளை நகர்த்துகிறான்.

தென்னதரையன் மெளனமாக இருக்கிறான்.

மஞ்சள் வெயில் மாலை நேரம். வெளியே கோவில் மணி அடிக்கிறது.
தென்னதரையன் தலையைக் குனிந்தவாறே அமர்ந்திருக்கிறான்.

அவன் நிமிர்ந்து பார்க்கும் போது அவன் கண்கள் கலங்கி இருக்கின்றன.

தருமன் சிரிக்கிறான்.

காவிக் கட்டியால் வெளுத்த தரையில் வரைபடம் ஒன்று தெரிகிறது. ஒரு புள்ளியில் வட்டெழுத்தில் ஏதோ எழுதியிருக்கிறது. இன்னொரு புள்ளியில், மறுபடி வட்டெழுத்தில் எழுதியிருக்கிறது. வடக்கே ஒரு கோடு நீள்கிறது. தெற்கே இரு பாதைகள் பிரிகின்றன.தருமனின் குரல் கேட்கிறது. கேட்கக், கேட்க, கோடுகளை உற்றுப் பார்க்கும் நால்வரும் தெரிகிறார்கள். துவைக்கும் கற்களில் அமர்ந்து குனிந்து கோடுகளைப் பார்க்கிறார்கள்.

தருமன், நாகை, வழுதி மூவரும் அரையனை ஆச்சரியத்துடன் பார்க்கிறார்கள்.

சுற்றி எல்லோரையும் பார்க்கிறான்.

தென்னதரையன் எழுந்து நிற்கிறான்.

ஒரு குழந்தையின் சிரிப்புச் சத்தம் கேட்கிறது. பச்சைப் பசேல் என்று செடி கொடிகள். அவற்றின் இடையே உள்ள கல் பாதை தெரிகிறது. மறுபடியும் குழந்தையின் சிரிப்புச் சத்தம். பாதையில் ஒரு வயதுக் குழந்தை ஒன்று நடந்து வருகிறது. தள்ளாடித் தள்ளாடி சிரித்தவாறே வருகிறது. சிரித்தபடி பின்னால் திரும்பிப் பார்க்கிறது.
பிம்பம் மங்கலாகிறது. குழந்தையின் முகம், புல்வெளி யாவும் மறைகிறது.

விடியும் நேரம்.நல்ல பெரிய அறை. ஒரு ஓரத்தில் விளக்குகள் மங்கலாக எரிகின்றன. அறைக்கு நடுவே ஒரு பெரிய கட்டில். மங்கலான வெளிச்சத்தில் மெதுவாக எழுந்து அமர்கிறாள் பாண்டியன் மனைவி.
அருகே பாண்டியன் தூங்குகிறான். அவன் நெஞ்சு ஏறி இறங்குகிறது. ராணி மெதுவாக எழுந்து நடந்து மாடத்தில் வந்து நிற்கிறாள். லேசாக விடியும் நேரம். பறவைகள் கத்துகின்றன. மாடத்திற்கு வெளியே தோட்டம் தெரிகிறது. சற்றுத் தள்ளி தாமிரபரணி ஆறு பளபளக்கிறது.
பின்னால் இருந்து ஒரு குரல் கேட்கிறது.

ராணி மெளனமாக இருக்கிறாள்.

ராணி அவனைத் திரும்பிப் பார்க்கிறாள். அவன் நேராக தாமிரபரணியைப் பார்த்தவாறு நிற்கிறான்

பாண்டியன் ராணியின் தோள் மேலே கை வைக்கிறான். கையை மெதுவாக இறுக்குகிறான். ராணி வலியில் நகர்கிறாள்.

பாண்டியன் திரும்புகிறான். பிறகு நின்று,

ராணி மெளனமாக வெளியே பார்த்தபடி இருக்கிறாள். பாண்டியன் மாடத்தில் இருந்து உள்ளே செல்கிறான்.

சந்தைத் தெரு. பலர் வந்து போகிறார்கள். தெருவின் இரு பக்கத்திலும் சில வணிகர்கள் கடை விரித்து இருக்கிறார்கள். பல வீடுகள் அடுத்தடுத்து தெரிகின்றன. அவற்றில் ஒன்றின் கதவுகள் பெரிதாக இருக்கின்றன. அந்த வீட்டின் எதிர்ப் பக்கம் தருமன், நாகை, வழுதி, தென்னதரையன் நால்வரும் நிற்கிறார்கள்.

தருமனும் நாகையும் தெருவை மெதுவாகத் தாண்டி சித்தர்களின் மட வாசலில் போய் நிற்கிறார்கள்.”டோக் டோக் டோக்” என்று கதவைத் தட்டும் சத்தம் கேட்கிறது. அந்தப் பெரிய கதவில் ஒரு சிறு கதவு ஒன்று திறக்கிறது. ஒரு இளம் வாலிபன் ஒருவன் நிற்கிறான்.

தருமனும் நாகையும் கதவில் குனிந்து செல்கிறார்கள்.

ஒரு பெரிய முற்றத்தின் வழியாக அவர்கள் போகிறார்கள். இரண்டு பக்கமும் தாழ்வாரத்தில் சிலர் அமர்ந்திருக்கிறார்கள். சிலரைச் சுற்றிப் பல இலைகளும் வேர்களும் இருக்கின்றன. வேறு சிலர் ஓலைச் சுவடி வைத்து கொண்டு முணுமுணுக்கிறார்கள்.அந்த முற்றத்தின் முடிவில் ஒரு பெரிய திண்ணை. வாலிபன் அவர்களை அதன் அருகே அழைத்துச் சென்று நிறுத்துகிறான்.

தருமனும் நாகையும் அமர்ந்து சுற்றிப் பார்க்கிறார்கள்.

பெரிய சித்தர் ஒருவர் உள்ளிருந்து வெளியே வருகிறார். வெள்ளை உடை அணிந்திருக்கிறார். நெற்றியில் குங்குமப் பொட்டு. அவருடன் நடு வயதுச் சித்தர், மதிவாணர், வருகிறார். தருமனையும் நாகையையும் உற்று பார்த்தபடி திண்ணைக்கு அருகே நிற்கிறார். பெரியவர் திண்ணையில் உட்கார்ந்து கொள்கிறார்.

மதிவாணர் தொண்டையைக் கனைக்கிறார்.

மதிவாணர் சிரிக்கிறார்.

தருமன் நிறுத்தி விட்டு அவர்களைக் கூர்ந்து பார்க்கிறான். சித்தர் முக பாவத்தில் மாற்றம் எதுவுமில்லை.

தருமன் ஏமாற்றத்துடன் நாகையை பார்க்கிறான்.

தருமன் யோசிக்கிறான். பிறகு,

மதிவாணர் அந்த வாலிபனை அருகே அழைக்கிறார். அவனைத் தனியாக அழைத்துப் போய் ஏதோ சொல்கிறார்பெரியவர் கண்ணை மூடி தியானத்தில் அமர்கிறார். மதிவாண சித்தர் உள்ளே போகிறார்.
வாலிபன் அவர்களிடம் வருகிறான்.

வாலிபன் ஒவ்வொரு அறையாக அவர்களை அழைத்துச் செல்கிறான்.

ஒரு அறையைத் திறந்து காட்டுகிறான். அது முழுவதும் ஓலைச் சுவடிகள்.

வாலிபன் தலையாட்டி விட்டுச் செல்கிறான். அவன் சென்ற பின்

வெளியே இன்னொரு தாழ்வாரத்தில் நிற்கிறார்கள்.

ஒரு பெரிய அறையில் பலர் நிற்கிறார்கள். தீபங்களின் மஞ்சள் வெளிச்சம். “டான் டான்” என்று மணி அடிக்கிறது. ஒரு சிறு அம்மன் சிலைக்குப் பூஜை நடக்கிறது. பெரிய சித்தர் உரத்து மந்திரங்கள் ஏதோ சொல்கிறார். “போற்றி போற்றி” என்று எல்லோரும் கத்துகிறார்கள்.மணியடித்து முடிந்ததும் பெரிய சித்தர் கையில் தீபத்தை எடுத்துச் சுற்றி வருகிறார். தருமனும் நாகையும் அவர் காலைத் தொட்டுக்
கும்பிட்டு வெளியே வருகிறார்கள்.
பெரிய சித்தர் தீபத்தை வாலிபன் கையில் கொடுத்து விட்டு அவரும் வெளியே வருகிறார்.
தருமன் பின்னால் இருந்து குரல் கேட்கிறது.

தருமன் திரும்பி சித்தரைப் பார்க்கிறான். புன்னகையுடன்,

மதிவாணர் சிரிக்கிறார்.

மூவரும் சற்று நேரம் தாழ்வாரத்தில் போவோர் வருவோரைப் பார்க்கிறார்கள்.

மூவரும் நடக்கிறார்கள்

சித்தர் சிரிக்கிறார்.

மதிவாணர் சட்டென்று நிற்கிறார்.

மடத்தின் வாசல் கதவை மெதுவாகத் திறக்கிறார் சித்தர்.

மதிவாணர் உரத்துச் சிரிக்கிறார்.

தருமன் அவரையே பார்த்தபடி நிற்கிறான்.

தருமன் தன் அரைப் பைக்குள் கையை விட்டு இளவரசனின் வெள்ளி அரை ஞானை எடுக்கிறான்.
மதிவாணர் அதை அவன் கையில் இருந்து வாங்கிப் பார்க்கிறார். அவர் முகத்தில் எந்த மாற்றமும் இல்லை. தருமனிடம் அதைத் திருப்பிக் கொடுக்கிறார்.

தருமன் வெளியே போகிறான். அவன் பின்னால் கதவு மூடுகிறது.

தருமனும் நாகையும் வெளியே சாலையில் நிற்கிறார்கள். நண்பகல் நேரம். சுற்றிப் பார்கிறார்கள். வெளியே பலர் அங்குமிங்கும் நடந்து கொண்டிருக்கிறார்கள்.
இருவரும் அந்தத் தெருவில் இருந்து பிரதான சாலைக்கு வருகிறார்கள்.

தூரத்தில் துந்துபியின் ஓலி கேட்கிறது. அத்துடன் “தம் தம்” என்று முரசின் ஓலி கேட்கிறது.சாலையில் நடப்பவர்கள் நின்று கேட்கிறார்கள். முரசின் ஓலி பெரிதாகிக் கொண்டே வருகிறது.
இருபக்கமும் கூட்டம் சேர்கிறது. சில குதிரைகள் வேகமாக அவர்களைத் தாண்டிச் செல்கின்றன. சற்று தூரத்தில் ஒரு யானை அசைந்தபடி வருகிறது. அதன் மேல் முரசு அடிப்பவன் அமர்ந்திருக்கிறான். பின்னால் இன்னும் சில யானைகள். முரசுகள் பல சேர்ந்து அடிக்கின்றன. தருமனும் நாகையும் நல்ல கூட்டத்தின் இடையே நிற்கிறார்கள்.
பின்னால் பெரும் குதிரை வரிசை ஒன்று வருகிறது. பாண்டிய மன்னன் ஒரு வெள்ளை நிறப் போர்க்குதிரையில் அமர்ந்து முன்னால் வருகிறான். முரசுகள் தொடர்ந்து அடிக்கின்றன.
கூட்டத்தில் சிலர் “களப்பிரன் ஒழிக”, “பாண்டியர் நெடுங்கோன் வாழ்க” என்று கத்துகிறார்கள். குதிரை வரிசை மெதுவாகத் தாண்டிச் செல்கிறது.
சற்று தூரத்தில் சாலையில் இருந்து திரும்பும் இன்னொரு தெருவின் வாசலில் தென்னதரையனும் வழுதியும் நிற்கிறார்கள். குதிரை படையின் வரிசை முடியும் பொழுது அச்சுதனும் இன்னும் சில வீரர்களும் அந்தத் தெருவைத் தாண்டிச் செல்கிறார்கள்.
அச்சுதன் திரும்பி நேராக அரையனைப் பார்க்கிறான். தென்னதரையன் திரும்பிக் கொள்கிறான். பிறகு வேகமாக தெருவின் உள்ளே செல்கிறான். வழுதியும் அவனுடன் வருகிறான்.

தென்னதரையன் பதில் சொல்லாமல் தெருவின் முடிவுக்கு வருகிறான். குதிரை குளம்பொலி கேட்கிறது. இரு வீரர்கள் அவனை நோக்கி வருகிறார்கள்.தென்னதரையன் திகைத்து நிற்கிறான்.

தென்னதரையன் திரும்புகிறான்

வழுதி தென்னதரையனின் கையைப் பிடித்தபடி திரும்பி ஓடுகிறான். குதிரைச் சத்தம் பின்னால் கேட்கிறது. இருவரும் வேகமாக ஓடுகிறார்கள். வலது பக்கம் சிறு சந்து ஒன்றில் புகுந்து, திரும்பிப் பார்க்காமல் ஓடுகிறார்கள். பின்னால் குதிரை வரும் சத்தம் நின்று விடுகிறது, இளைக்க இளைக்க சாலையோரம் உள்ள ஒரு மரத்திற்குப் பின்புறம் நிற்கிறார்கள்.”தம் தம்” என்று முரசுச் சத்தம் இன்னும் கேட்கிறது. தென்னதரையன் தலை குனிந்தபடி நிற்கிறான்.

SERIES OF SHOTS – பகல்முரசுச் சத்தம் மட்டும் கேட்கிறது.

தருமனும் நாகையும் கூட்டத்தின் நடுவே நிற்கிறார்கள். கூட்டத்தின் சத்தம் மறைந்து வெறும் முரசு சத்தம் மட்டும் பெரிதாகக் கேட்கிறது.CUT TO:

ராணி ஒரு மாடத்தில் நின்று கீழே பார்க்கிறாள். முரசுச் சத்தம் தொடர்கிறது.CUT TO:

பெரிய சித்தர், மடத்தில் கண் மூடி அமர்ந்திருக்கிறார். முரசுச் சத்தம் தொடர்கிறது.CUT TO:

பாண்டிய மன்னன் புன்னகைத்தபடி குதிரையில் அமர்ந்திருக்கிறான்